In dit gedichtje rijmen de versregels op het eerste gezicht niet op elkaar. Maar ik vind dit stukje poëzie toch heel erg fraai klinken en prachtig van vorm.
Dit gedicht van de dichteres en prozaschrijfster Judith Herzberg (1934) vind ik verder een erg opgewekt gevoel uitdragen. Een heleboel soorten gras zoeken en daar thee van maken, of het gras gewoonweg in een blauwe theepot in het gras zetten om er leuk naar te kijken. Het subtiele gebruik van de klank -oe- maakt het gedichtje ook heel bijzonder van klank?
Beemdgras en zachte dravik
Dit, dan, is wat wij maken:
in Juni als de weiden gloeien
van boterbloem, zuring, klaver
en bloeiende kniehoge grassen;
een grasbouquet, in een theepot
in het gras gezet. Met onbedroefde
kinderogen vlak voor de voeten
kijken, een van de vroege
genoegens die wij delen.
Dit, dan, wat we van
ons durven verwachten:
gras, in een blauwe theepot,
apart, tussen het groeiend
uitbloeiend, doorlevend gras gezet.
Uit: Beemdgras. 6e dr. Amsterdam, 1987.
“Onbedroefde kinderogen”. Ja, zo moeten kinderogen eigenlijk overal op de wereld altijd zijn.
Zo weet Judith Herzberg op eenvoudige wijze met grote zeggingskracht een heel bijzonder gevoel uit te drukken.
Beemdgras en zachte dravik
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten